Z okazji Narodowego Święta Niepodległości, przypadającego 11 listopada, warto przypomnieć, jak wyglądał początek odrodzonej polskiej państwowości w Opatowie. Wiemy o tym m. in. z relacji Adama Lipińskiego, biorącego bezpośredni udział w tych wydarzeniach. Ten krótki tekst nosi tytuł „Sprawozdanie o likwidacji okupacji austriackiej” i zawiera ciekawe informacje. Otóż akcja rozbrajania okupacyjnych wojsk austriackich trwała dwa dni i już 3 listopada 1918 roku Opatów odzyskał niepodległość. Obyło się bez walki, a nawet, jak wspominał Adam Lipiński: „Jeśli idzie o stan moralny oddziałów wojskowych w Opatowie, nielicznych zresztą w tak małym mieście – mogę stwierdzić tylko, że każdy z żołnierzy chętnie oddawał karabin i pragnął jak najprędzej odjechać do domu. Pamiętam wesołe miny Czechów na samochodach ciężarowych, zaopatrzonych w napisy kredą: „Dla Zlatej Prahi”. Odjeżdżali ze śpiewem i wesołymi i przyjaznymi okrzykami”.

Fabryka porcelany AS Ćmielów to manufaktura specjalizująca się w ręcznej produkcji porcelany, kultywuje ona przedwojenne tradycje Wytwórni Świt w Ćmielowie. Początki produkcji białej porcelany sięgają 1804 roku. W latach 60-tych XX wieku powstały w Instytucie Wzornictwa Przemysłowego w Warszawie kultowe projekty rzeźb kameralnych. Niestety na skutek zawirowań politycznych produkcja została zaniechana na ponad 40 lat. W roku 1996 mocno zdewastowaną fabrykę kupił Adam Spała. Początkowo można tam było kupować kubki, kufle i szklanki z wybranym logo. Z tego okresu pochodzą znane opatowiana: kufle z widokiem Kolegiaty i zamku w Ujeździe, kufel Państwowej Straży Pożarnej w Opatowie oraz kubki z grafiką Kolegiaty.

Dwór w Mierzanowicach

(województwo świętokrzyskie, powiat opatowski, gmina Wojciechowice)

Autor: Mateusz Czarnecki

         Powiat Opatowski, gdy mam przelać go na papier, wyobrażam sobie jak leży na pięciolinii- z iście muzyczną gracją wznosi się harmonijnymi tonami z rozpędu nadanymi przez dolne partie pasma Jeleniowskiego by utonąć w bezkresach toni Wisły i coraz niższymi brzmieniami szumieć w głowie zwiedzającego na wieczność. Jak każda leciwa melodia, tak i ta ma w sobie lekkie szarpnięcia i zgrzyty w dźwięku. Najlepiej widać je na tle czerwonego nieba, gdy owalność pól jest naznaczona strzelistymi zarysami dawnych epok...