Kilka tygodni temu obchodziliśmy wielką uroczystość ogłoszenia Błogosławioną - Elżbietę Różę Czacką. Urodziła się w Białej Cerkwi na Ukrainie jako dziecko Feliksa i Zofii Czackich. Gdy miała kilka lat, rodzina przeprowadziła się do Warszawy. Problemy ze wzrokiem miała od dzieciństwa. Całkowicie straciła wzrok w wieku 22 lat po upadku z konia. Podróżowała po Europie, by pracować nad rehabilitacją i poznawać metody pracy z niewidomymi. Wierzyła, że religia Krzyża i Zmartwychwstania daje wytłumaczenie sensu cierpienia.

W pierwszym dniu grudnia 1918 roku powstało Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża. Pierwsza nazwa zakonu brzmiała: „Siostry Niewidome św. Franciszka Serafickiego”. Pomysł założenia stowarzyszenia, które zajmowałoby się pomocą niewidomym, podsunął ociemniałej hrabiance warszawski okulista Bolesław Ryszard Gepner. Pierwsze zebranie w tej sprawie miało miejsce 19 listopada 1908 roku w Pałacu Czackich w Warszawie. Statut Przyszłej organizacji ułożył w roku 1910 prawnik i działacz polityczny, wtedy już ociemniały, Stanisław Bukowiecki.

W październiku tego roku złożono wniosek o zarejestrowanie stowarzyszenia pod nazwą „Towarzystwo Opieki nad Ociemniałymi w Królestwie Polskim” do carskiego Urzędu Gubernialnego do spraw Stowarzyszeń w Warszawie. Towarzystwo wpisane zostało do rejestru stowarzyszeń 11 maja 1911 roku pod numerem 281. Członkami założycielami byli: Róża Maria Hr. Czacka, Bolesław Ryszard Gepner – dr okulista, Antoni Górski – właściciel ziemski, Wanda z Badenich hr. Krasińska, Stanisław Bukowiecki – adwokat przysięgły, Aleksander Jackowski – adwokat przysięgły.