Z okazji nadania Domowi Muzealnemu Imienia Rodziny Bukowieckich pragniemy przypomnieć postaci tak ważne dla dziejów naszego miasta, regionu i kraju. Dzisiaj przedstawiamy postać Zofii Bukowieckiej.

Zofia Bukowiecka (1844 – 1920), urodziła się w Brzozowej (Powiat Opatów), była spokrewniona z męczennikiem narodowym Szymonem Konarskim, wychowywano ją w rodzinie o wieloletnich tradycjach patriotycznych. W okresie powstania styczniowego mieszkała w Wilczycach i Sandomierzu. Tutaj poznała przyszłego męża Ludwika Bukowieckiego. Tych dwoje ludzi łączyła nie tylko miłość, ale i zupełne zrozumienie i wspólne dążenia. Małżonkowie zamieszkali w Opatowie i tutaj przyszli na świat ich synowie – Stanisław i Jan. Szczęście rodziny mąci najpierw śmierć synka Janka, później męża Ludwika. Przenosi się do Radomia, gdzie prowadzi stancję dla uczniów. Zaczyna pisać do czasopism „Przyjaciel Dzieci” i „Wiadomości rodzinne”. Następnie mieszka w Warszawie gdzie ukazują się jej pierwsze powieści.

Do najważniejszych książek należą: „Historia o Janku Górniku”, „Dzieci Warszawy”, „Książka Zosi”, „Jak Piastowie budowali Polskę”. Była jedną z najbardziej znanych pisarek okresu międzywojennego, książek o tematyce młodzieżowej i patriotycznej.

 

Z okazji nadania Domowi Muzealnemu Imienia Rodziny Bukowieckich pragniemy przypomnieć postaci tak ważne dla dziejów naszego miasta, regionu i kraju. Zaczynamy od lekarza szpitala opatowskiego Ludwika Bukowieckiego.

Ludwik Bukowiecki (1836 – 1869), urodził się w Bugaju (Powiat Śrem), medycynę studiował w Berlinie i Wrocławiu, uzyskał tytuł doktora medycyny i chirurgii. Po wybuchu powstania styczniowego walczył w oddziałach Langiewicza i Czachowskiego.

Następnie zamieszkał w Opatowie i został lekarzem naczelnym w powiatowym szpitalu św. Leona. Placówkę doprowadził do wzorowego stanu. Zawarł związek małżeński z Zofią Konarską. Niestety zachorował na tyfus plamisty i wkrótce zmarł. Został pochowany na cmentarzu w Opatowie. Razem z nim w mogile spoczywa zmarły kilka miesięcy wcześniej syn Jan.

Postać Stanisława została przedstawiona w powieści Kazimierza Konarskiego „Tajemnica zegara Królewskiego” na tle dziejów Opatowa w latach 1850 – 1870.