Teodolity w zbiorach Muzeum Geodezji i Kartografii w Opatowie

Teodolit to instrument geodezyjny służący do pomiarów kątów poziomych oraz kątów pionowych. Można wyróżnić teodolity optyczne i elektroniczne. W teodolitach optycznych stosowane jest szklane koło poziome i koło pionowe z naniesionym podziałem kątowym stopniowym lub gradowym. W teodolitach elektronicznych odczyt kierunku jest wykonywany automatycznie. Teodolit wyposażony jest w lunetę, która wraz z korpusem instrumentu może obracać się wokół jego osi pionowej.

Najcenniejszy teodolit w zasobach Domu Muzealnego został wykonany w firmie Gustawa Gerlacha na przełomie XIX/XX wieku. Właściciel zakładów przyjechał do Warszawy z Niemiec. Zakłady optyczne Gerlacha działały do czasu wybuchu powstania warszawskiego. Po wojnie nie zostały odbudowane. Następne prezentowane przez nas teodolity pochodzą z lat 60-tych XX wieku.  Pierwszy pochodzi ze słynnej niemieckiej firmy przyrządów optycznych Carl Zeiss Jena, oznaczony numerem fabrycznym 50504, drugi wyprodukowano w Polskich Zakładach Optycznych w Warszawie i oznaczono numerem 4589.

Poniżej prezentujemy znaczki Związku Radzieckiego z 1959 roku  – geodeta podczas pracy w Antarktyce.